Pijn, het is een ding dat altijd aanwezig is. Dan heb ik het niet over een wondje van een val of een papiertje. Nee dan heb ik het over chronische pijn. Van die pijn die de hele dag vertelt dat het zeer doet, dat je bepaalde leuke dingen niet kan. Dat je beperkt wordt in je doen en laten. Díe pijn, ken je die? Ik wel en weet dat er meer dames (en heren) zijn die hier last van hebben. Veel hoor je er niet over. Waarom eigenlijk niet?
Als draagconsulente ben ik veel bezig met de ouders, die zijn voor mij het belangrijkste voor, tijdens en na het consult. Voordat ik aan een draagconsult begin vraag ik altijd aan de ouders hoe het gaat, zijn er bijzonderheden waar we tijdens én na het consult maar ook met het dragen rekening mee moeten houden.
Waarom ik dat doe?
Mensen met chronische pijn zijn dit gewend, het is voor hen “normaal”. De normaalste zaak van de wereld. Maar tijdens het (leren) dragen van je kindje houden we ook rekening met de veiligheid. Veiligheid voor de ouder die draagt, maar ook met het kindje. Kan je niet dragen met pijn? Jawel toch?! Waarom niet, maar waar moet je dan op letten….
Er zijn verschillende soorten (chronische) pijn en iedereen gaat daar natuurlijk op zijn eigen manier mee om. De een doet gewoon alles en betaalt op een ander moment een (te)hoge prijs. De ander gaat stap voor stap heel bewust om met zijn energie en kunnen. Denk hierbij aan de lepeltheorie, die legt heel mooi uit hoe het qua energie werkt. Of eigenlijk dus niet werkt…
Moe
Zelf heb ik pijn en ben ik moe, altijd moe. Daar hoor je mij vrij weinig over, what’s the use. Maar het is er wel. Dat is ooit anders geweest. Eind 2016 ben ik gevallen met de fiets, bot en staal gaan niet samen, dus bot verloor…. Rechter enkel gebroken. Tja daar zit je dan met 2 kleine kinderen, waarvan er eentje naar school moet en eentje nog nét niet…. Lang verhaal kort, mijn man heeft thuis álles opgevangen, vrienden hebben de kinderen naar en van school gereden, en ik? Ik zat 3 maanden stil op de bank niets te kunnen. Aangezien de breuk (voor iemand van mijn leeftijd) niet gunstig was moest ik ook geopereerd worden… Alles moest ik vragen, alles moest ik laten doen. Echt wat een hel voor een zelfstandige ondernemende meid als ik.
Mijn dochter was toen 3,5 jr en haar droeg ik nog veel. Heerlijk vonden we dat. Samen de wereld ontdekken, samen knuffelen en kroelen. Daar kwam abrupt een einde aan. En nu? Leren lopen was mijn prioriteit, maar dragen ook. Wat nou als ik dat nooit meer zou kunnen? Dat was het eerste zaadje wat bij mij uiteindelijk ontkiemt is tot dit blog. Want als ik er, met een “simpele” enkelbreuk, al zoveel last van had. Hoe was/is dat dan voor anderen?
Kan je dan nog wel dragen? En waarmee dan? Waar lopen anderen tegen aan?
Ik heb een enquête uitgestuurd naar verschillende dames, dames die me dichtbij staan. Het is nogal persoonlijk… Daar kwamen hele leuke, lieve en vriendelijke reacties op terug. Ze hebben allemaal meegedaan. Super trots op hun en een dikke dank je wel!
Om antwoord te geven op de vragen;
- Ja je kan nog dragen met chronische pijn;
- Ja daar moet je rekening mee houden;
- Ja je loopt tegen je eigen kunnen aan;
- Ja je betaalt een (hoge) prijs;
Maar o wat is het het waard!
De pijnen gaan:
- van bekkenpijn;
- naar bekkeninstabiliteit;
- naar verzakking;
- naar doorgezakte voeten door de zwangerschap;
- naar fibromyalgie;
- naar pijn in je gewrichten;
- naar chronisch moe;
- naar astma.
Heel divers en stuk voor stuk heel vervelend.
Deal with it!
Dat geldt ook voor tijdens het dragen:
- Bij een draagdoek, rekbaar of geweven, is het noodzakelijk dat je de draagdoek kan aanspannen. Dan heb je de kracht in je handen echt nodig.
- Bij een draagzak is het van belang dat je de schouderbanden aangetrokken krijgt, nadat je de gespen dicht gedaan hebt. Als je een slechte dag hebt met je handen krijg je ze dan wel veilig gesloten en na het dragen ook weer los?
- Bij een Meh Dai heb je schouderbanden die je moet knopen. Voor de veiligheid is een dubbele knoop van belang. Dat moet maar net lukken die dag. Of kost je dat gelijk een lepel (of twee)?
Net bevallen
Als je net bevallen bent heb je kraamzorg in huis en worden de huishoudelijke en andere (kleine) klusjes voor je gedaan. Je hebt hulp voor jou én je kleine. Maar wat nou als die hulp wegvalt? Kraamzorg is er maar een bepaalde periode en zij doen (logisch) ook niet alles. Partner gaat weer werken, oma’s en opa’s kunnen ook niet eeuwig blijven (en dat wil je ook niet). Wanneer ga en mag je dan dragen? Dat hangt geheel af van je eigen lichaam, je pijn en je noodzaak.
Stel je woont 3 hoog zonder lift, dan ga je binnen 2 dagen echt wel dragen;
Of je hebt nog een kleine rond lopen die aandacht wil;
Of je moet naar school omdat er een leerplichtig is;
Of omdat het beter is om te dragen met een draagdoek/draagzak dan het met je armen te doen;
Of je MOET wachten, om je eigen lijf bij te laten komen;
En zo kan je nog wel meer verschillende opties neerzetten.
“Alles valt en staat met de dag en je hoeveelheid energie. “
Door je eigen beperkingen en uitdagingen verschilt het ook of je lang door kan dragen. Ik noemde het hierboven ook, ik wilde met mijn dochter van 3,5jr nog helemaal niet stoppen met dragen. En heel eerlijk zij óók niet. Het is dus ook hier weer heel verschillend wat er mogelijk is.
Het is natuurlijk ook kind afhankelijk, als je een nieuwsgierige zelf-wandelaar hebt zoals mijn oudste was ik ook sneller klaar geweest.
Wij zijn uiteindelijk weer gaan dragen, dochterlief en ik, gewoon omdat het nog nodig was. Wij beiden hebben die behoefte aan het dragen, knuffelen en zo dichtbij samen zijn, doorgezet. Dit vond mijn enkel en energie echt niet altijd leuk. Ik heb daar af en toe echt een (te) hoge prijs voor betaald. Maar het was het waard! En daar gaat het om.
Bekken
Met bekkenklachten loop je de mogelijkheid om in een rolstoel te belanden. Dat is echt niet tof. Zowel je blikveld als je kúnnen zetten je een stap terug, maar soms kan het niet anders. Als je baby nog heel klein is, kan hij/zij heel gemakkelijk op je buik mee in de draagdoek. Dit kan totdat de voetjes in de knel komen met de rugleuning van de rolstoel, daarna wordt het verder kijken wat voor jullie handig is. Ook dat is heel persoonlijk maar zeker niet onmogelijk.
Als je genoodzaakt bent om met krukken te lopen, kan dragen heel handig zijn. Je hebt je handen toch echt nodig om op de krukken te leunen… Afstanden lopen ga je hiermee niet doen en het is en blijft verstandig om je zichtveld vrij te hebben. Maar dat ene briefje wegbrengen naar de brievenbus op de hoek, of dat ommetje om het huizenblok kan echt. Binnen in huis even je handen (relatief) vrij hebben, die vrijheid, die krijg je als je je kleine dichtbij je kan dragen.
Handen
Heb je last van je handen. Dan zijn er meerdere dingen waar we rekening mee moeten houden. Heb je krachtverlies dan is het belangrijk dat je én je kindje veilig vast kan houden én je de stof van je draagdoek of meh dai goed kan aanspannen, tegelijk…. Dat is maatwerk en er is voor elke uitdaging een voor jou passende oplossing. Ik heb samen met een mama verschillende opties doorgenomen, tijdens ons consult. Stof (veilig!) ergens tussen, waar ze de opgebouwde spanning vast kon houden. En dan stap voor stap verder. En zo kreeg ze er stap voor stap handigheid in.
Doordat de draagdoek of draagzak het gewicht goed verdeelt over schouders, rug en bekken, zou je daar geen extra last van mogen hebben. Maar met (chronische) pijn werkt dat niet zo. Dit is er altijd, dus ook als je draagt en het gewicht verdeeld is. Waar je vooral (en dan nog eens extra) op moet letten zijn de drukpunten van je lijf. Ga geen spieren extra belasten, zorg dat het op je botten steunt. Zorg dat het geheel goed aangesloten zit, bij jou en je kleine, voor die extra steun voor je schouders, rug en bekken.
Nu nog dragen?
- De kinderen van de lieve dames zijn bijna allemaal te groot om nog gedragen te worden. Of te zwaar in combinatie met de (chronische) pijn die we hebben. En stiekem vinden we dat allemaal heel erg, we missen het.
- De jongste dame loopt graag zelf, maar binnenkort gaan we toch passen voor een toddler draagzak voor als ze alleen met mama op stap is en de beentjes eerder moe zijn dan dat ze bij de fiets zijn…
- We hebben er een mama tussen zitten die het ontzettend leuk vindt om alle bestaande draagzakken uit te testen met haar 5 jarige dochter. Als het aan hun samen ligt, stoppen ze nooit.
- Bij mij is het de lengte (van mijn dochter!) die ons parten speelt. Ik ben maar 1.64m en mijn dochter is nu bijna 1.40m. Ze heeft in verhouding hele lange benen en dat maakt dat haar voeten steeds tegen mijn knieën aan gaan en dat doet zeer….. Dus wij kunnen echt niet meer.
Deze blog gaat echt over de ouder die draagt met pijn, ook de kinderen kunnen pijn hebben. Maar dat is weer een heel ander verhaal en dan moet je op andere dingen letten.
Heb jij een uitdaging als het gaat om dragen? Laat het me weten! Dan gaan we samen op zoek naar de juiste oplossing voor jou en jullie samen.
