Dragen met adoptie

Dit blog is geschreven door Nynke van Oene. Nynke is Leefstijlcoach en gewichtsconsulent. Ze helpt sinds een paar jaar vrouwen, die voor hun gevoel alles hebben geprobeerd om af te vallen, nu wel hun doel te bereiken. Zonder dieet en met hun lievelingseten. Zelfs als ze nu nog denken dat bij afvallen strenge weekmenu’s horen zonder ‘lekkers’. In haar programma ontdekken ze dat het ook anders kan. Wil je daar meer over weten? Neem dan contact met Nynke op

Nynke en ik hebben elkaar in een gezamenlijke trainingsgroep leren kennen. Er was direct een klik en we werken nu ook al een aantal maanden nauw samen, in onze eigen bedrijven. Samen sparren en brainstormen. Op een dag raakte we dieper in gesprek en ontstond het idee voor een gastblog. Deze lees je hieronder.

Waarom adoptie?

Tja, als zwanger worden en op een natuurlijke manier een kindje krijgen niet gaat, dan ga je nadenken, wat wil je dan wel? Een zwaar medisch traject wilden we niet. We zagen ons zeker ouders worden, we hadden een hoop ruimte daarvoor in hart en huis, maar dat we die liefde konden delen met een kindje wat anders in een tehuis zou opgroeien voelde voor ons meer passend.

Hoe kwam je bij dragen?

Als je wat langer in onlinegroepen rondhangt rondom adoptie komt vanzelf ook het gebruik van een draagdoek of draagzak op je pad. Alleen al omdat het meenemen van een draagzak of -doek in een vliegtuig makkelijker is dan een buggy.

Al vanaf het eerste begin sprak dragen me aan, maar ik kon er in eerste instantie ook niet veel mee omdat we niet wisten welke leeftijd het kindje zou hebben wat wij mochten adopteren.

Tot ergens half oktober 2014 de telefoon ging. Of we wellicht ouders zouden willen worden van een lief klein meisje van toen net 2 jaar. Dit was een zogenaamde polsing dus het was nog even spannend of dit daadwerkelijk door zou gaan. En toen vlak voor kerst kwam het verlossende woord dat we dit meisje zouden mogen adopteren.

Op dat moment ben ik dus actief op zoek gegaan naar een draagzak en heb ik er na wat onderzoek 1 online besteld.

Het duurde toen nog tot begin februari 2015 voor we onze dochter in Zuid-Afrika daadwerkelijk in onze armen mochten sluiten. In ons hart zat ze toen al lang en breed.

Waarom heb je gekozen voor een draagzak en welke dan?

In een onlinegroep waar ik toen lid van was waren er een aantal dames erg enthousiast over de Boba Carrier. En die sprak mij ook wel aan. Een draagzak die geschikt is voor peuters en hij leek me makkelijk in het gebruik door het rugzak model. Mezelf kennende zal ik me ongetwijfeld ingelezen hebben over de verschillen ook tussen een draagzak en een -doek. Maar aangezien ik graag voor makkelijk ga en ik het knopen van een draagdoek niet zo zag zitten heb ik daarom de keuze gemaakt voor een draagzak.

Achteraf ben ik absoluut nog steeds blij met de keuze die ik gemaakt heb. Het is een fijne, stevige draagzak die ik makkelijk kon aanpassen als dat nodig was. En eerlijk, het ontwerp met de vogeltjes er op vond ik en vind ik nog steeds echt heel mooi.

Waarom een draagzak zo fijn is bij adoptie

Als je een kindje wilt adopteren wordt er in de verplichte voorlichting die je moet volgen als, aspirant adoptieouder, zoals dat heet, veel aandacht besteed aan de hechting tussen jou als ouder en je kindje.

Hoewel ook bij biologische kinderen hechting niet altijd vanzelfsprekend hoeft te zijn is dat bij adoptiekinderen natuurlijk nooit het geval.

Hechting begint al vroeg, eigenlijk al vanaf het moment van de conceptie. Als je dan als kind niet vanaf het begin opgroeit bij de mensen die later je ouders zullen zijn is dat een ingewikkeld proces. 

Als adoptieouder moet je je dus heel bewust bezig gaan houden met de hechting tussen jou en je kindje. Je bent actief bezig met je kindje laten ervaren dat jij nu degene bent bij wie ze horen, bij wie ze terecht kunnen als ze verdrietig zijn en met wie ze leuke momenten mogen delen.

Dat betekent ook dat je, zeker in het prille begin van het samenzijn je kindje een beetje weghoudt van de buitenwereld. Anderen moeten letterlijk van jouw kindje afblijven. Ja zelfs opa’s en oma’s, hoe moeilijk dat ook is.

En dan is een draagzak (of draagdoek) natuurlijk ideaal. Je kindje is dicht bij je en anderen kunnen niet zo makkelijk bij jouw kindje komen. Dit is met een buggy natuurlijk heel anders.

Ik denk dat in ons geval het dragen echt heeft bijgedragen aan de goede hechting die we hebben met onze dochter. We hebben haar een veilige plek gegeven van waaruit ze de wereld kon gaan verkennen.

Dragen zal niet voor alle adoptiekinderen prettig zijn. Ze zijn door het dragen natuurlijk extreem dicht bij jou en dat kan ook bedreigend zijn. Het blijft dus heel belangrijk dat je jouw kindje daarin volgt.

Hoe begon je met dragen?

Al vanaf dag 2 zijn we begonnen met de draagzak. Eerst een heel kort wandelingetje rondom het guesthouse waar we verbleven.

In het blog wat ik toen bijhield schreef ik dit: ‘Na een goed ontbijt ’s ochtends hebben we geprobeerd hoe S. het vindt om in de draagzak te zitten, nou dat gaat prima maar een klein rondje door de buurt bij het guesthouse is meer dan voldoende qua indrukken.’

Dit werden uiteindelijk uren in de draagzak waar we ook heen gingen. We kregen al heel snel het idee dat de draagzak voor onze dochter echt een hele veilige plek was. Dichtbij mama op veilige afstand van de rest van de wereld.

Toen we haar ophaalden was het in Zuid-Afrika eind van de zomer, maar het was nog wel erg warm. 30 graden of meer was geen uitzondering. En dan viel het dragen me soms wel zwaar, ik kreeg het behoorlijk heet. We hebben nog wel geprobeerd of ze ook door mijn man gedragen wilde worden maar dat was echt geen optie en gaf alleen maar stress bij ons alle drie. Dat was op dat moment geen optie maar uiteindelijk ben ik altijd degene geweest die haar gedragen heeft.

Ook terug in Nederland hebben we nog best wat tijd doorgebracht met de draagzak. Soms ook in huis als er dingen moesten gebeuren en ze mijn nabijheid hard nodig had.

Grappig hoe herinneringen boven komen als je weer over een onderwerp nadenkt. Zo riep onze dochter altijd als ze in de draagzak wilde ‘in de apie mama!’.

Wanneer ben je gestopt met dragen?

Inmiddels zijn we heel wat jaren verder. Dochterlief is op het moment van schrijven 11 jaar en dragen doen we allang niet meer. Ik weet het niet meer zeker maar we zijn denk ik gestopt met dragen voor ze 4 werd. Wat ze het allerfijnste vond is gedragen worden aan de voorkant, maar op een gegeven moment werd ze daar toch echt te groot voor. Maar op mijn rug voelde voor haar nooit zo veilig.

De draagzak ligt nu, in een tas die ik kocht in het geboorteland van onze dochter tijdens onze adoptiereis, veilig op zolder. Soms kom ik hem tegen als ik iets zoek op zolder en dan bekijk ik hem weer even terwijl ik terugdenk aan de fijne momenten met de draagzak. Wegdoen? Nee ik kan veel weggooien, veel herinneringen zitten in mijn hart en kan ik terughalen via foto’s maar in dit geval houd ik ook vast aan voorwerp wat bij die herinneringen hoort.